Ze kennen elkaar meestal nog niet, deze studenten logopedie, ergotherapie, diëtetiek, verpleegkunde, fysiotherapie, geneeskunde en doktersassistentschap. Natuurlijk komen sommigen elkaar wel eens tegen op stageplekken en soms hebben ze met andere opleidingen onderwijs rondom een casus. Maar iedere groep is vooral bezig met het eigen onderwijs en de toekomstige functie. Vandaag niet.
Vandaag buigen ze zich over de vraag wat ze van elkaar nodig hebben om echt samen te kunnen werken voor de patiënt. Ze willen weten wat ieders rol en verantwoordelijkheid is. Ze vinden dat ze de taal van ieders vak moeten leren, want alleen de afkortingen blijken al te verschillen. De normen en waarden van elke beroepsgroep moeten ze ook vertrouwen in de anderen ontwikkelen, is zeker belangrijk.
Dan volgt een existentiële vraag: wie ben je als diëtist, als arts, als...? Wow. Pittig. Het blijft even stil. Dan nog een vraag: kun je naast je identiteit als arts, als verpleegkundige of fysiotherapeut ook een interprofessionele identiteit ontwikkelen? Die van zorgverlener in een team rondom dezelfde patiënten? 'Een identiteit als zorgverlener ontwikkel je als je werkelijk samen leert op de werkplek', zegt docent Marco Versluis.
Deze les over identiteitsontwikkeling moet even indalen. 'Je bent ook voetballer, broer, dochter, mantelzorger, dat bepaalt ook allemaal je identiteit... ', verduidelijkt Marco Versluis. 'Nooit over nagedacht', zegt een van de studenten dan. 'Dat je op alle plekken waar je bent, vooral een deel van jezelf bent. Ik dacht, ik ben gewoon mezelf.' 'Goed om bij stil te staan', knikt een andere student. 'Dat als je tien uur per dag coassistent bent, dat niet iedereen zo is als jij.
Natuurlijk komen deze middag vette clichés en vooroordelen op tafel. De studenten dissen ze met plezier op en staan open voor elkaars werkelijkheden. 'Dokters schrijven medicatie voor', is uiteraard waar. 'Maar, nuanceert een student geneeskunde, 'in de eerste lijn proberen we vooral te voorkomen om medicatie voor te schrijven. En hier in het ziekenhuis gaan we echt voor kwaliteit van leven.' De student ergotherapie doet veel missiewerk, want de meeste studenten hebben geen beeld van zijn beroep. 'Da's erg hè', concludeert een student geneeskunde. Van de diëtist hebben de meesten wel een aardig beeld, omdat ze tijdens stages veel met diëtisten te maken hebben gehad. Maar dan toch een vooroordeel: 'Jullie geven vooral nutridrinks.'
Jullie verdienen belachelijk weinig
En hoe denken studenten over de artsen? 'Hiërarchie, Vindicat', lachen alle niet-geneeskundestudenten. 'Ga maar na, jullie zitten in een groot, eigen gebouw.' En ook: 'Jullie hebben superveel kennis, ik heb vaak geen idee waar jullie het over hebben.' Dan de enige verpleegkundige in de groep, hoe denken ze over haar beroepsgroep? 'Als je aan de patiënt denkt, denk je automatisch ook aan de verpleegkundige. De relatie met de verpleegkundige is heel belangrijk, want jullie zien de patiënt de hele dag. Jullie worden ook heel erg onderschat.' Net als de fysiotherapeut eigenlijk, zeggen anderen. 'Verpleegkundigen en fysiotherapeuten verdienen echt belachelijk weinig!'
De studenten debunken dan nog wat vooroordelen waar ze zelf regelmatig mee te maken hebben. De ergotherapeut: 'Ik ben geen rolstoeltechnicus'. 'De fysiotherapeut: 'Wij komen niet bij een bedlegerige patiënt om even de armen en benen te bewegen om te kijken of iemand naar huis kan.' De geneeskundestudent: 'Wij weten niet alles over alles, maar moeten heel veel opzoeken. En als coassistenten kennen wij ook de oudere, hiërarchisch denkende artsen. Dat wordt met onze generatie anders.'
De middag eindigt met een bruisende interprofessionele pubquiz. De divers samengestelde teams hebben elkaars brede kennis én vakkennis nodig voor de juiste antwoorden. Hapjesschalen staan voor ze, de non-alcoholische drankjes zijn ingeschonken en de sfeer is alsof ze elkaar al tijden kennen. Het team ERGOlivesmatter wint. De naam die de studenten voor hun team bedachten, weerspiegelt mooi wat je zoal kunt leren in zo'n interprofessionele clinic. En de prijs, een dik plak Tony Chocolonely? Die moeten ze uiteraard delen.
