Wie met Nienke de Vries over haar vak spreekt, hoort meteen: dit is een bevlogen arts. Vol passie en energie vertelt ze over hoe de zorg beter kan. En wat zij daar als voormalig huisarts en nu specialist ouderengeneeskunde aan doet. Waar het steeds weer op neerkomt? Ontschotten. Meer samenwerken. Out-of-the-box denken. ‘Als een bepaalde oplossing het beste is voor de patiënt, dan moet je er alles aan doen om dat mogelijk te maken’, zegt De Vries.
25 jaar lang was Nienke de Vries huisarts in Noord-Groningen. En hoewel ze naar eigen zeggen ‘een huisarts in hart en nieren’ is, ontstond een paar jaar geleden toch het idee om het roer om te gooien. ‘Ik heb altijd affiniteit met ouderenzorg gehad en was nieuwsgierig hoe die wereld eruit zag.’ Ze besloot een sabbatical te nemen en ging in verpleeghuis Vliethoven in Delfzijl aan de slag. De Vries werd er gelijk blij van. ‘Ik merkte dat de complexiteit van het verpleeghuis en de directe samenwerking met collega’s goed bij mij passen. Gezien mijn verschillende achtergronden spreekt anderhalvelijnszorg mij ook aan, dit is volop in ontwikkeling.’
De Vries wilde vervolgens graag de opleiding tot specialist ouderengeneeskunde volgen, maar de reisafstand naar opleidingen in het Midden en Zuiden van het land hielden haar tegen. Toen het UMCG twee jaar geleden de opleiding in Groningen startte, stapte ze gelijk in. De Vries combineerde het werken in het verpleeghuis met haar opleiding en nu, twee jaar later, is ze klaar.
Waarom het werken als specialist ouderengeneeskunde in het verpleeghuis goed bij haar past? ‘Ik beteken graag wat voor kwetsbare mensen. Of ze nu thuis wonen, in het verpleeghuis of in het ziekenhuis verblijven: alles wat hun kwaliteit van leven kan bevorderen en wat in hun behoeftes voorziet vind ik de moeite waard om mij in te verdiepen en sterk voor te maken. In het verpleeghuis heb ik hier de ruimte voor. De Hoven, de stichting waar ik voor werk, geeft mij de kans om out-of-the-box te denken en staat naast mij als zich ongewone keuzes aandienen die voor iemand van meerwaarde zijn.’
Want dat is hoe De Vries graag wil werken. In nauwe samenwerking met huisartsen en ziekenhuizen. De verantwoordelijkheid delen in plaats van alleen maar doorverwijzen. Ongewone keuzes maken als dat nodig is om patiënten beter te kunnen helpen. ‘Neem bijvoorbeeld een patiënt in de laatste levensfase. Een huisarts kent iemand al jaren. Dan probeer ik samen op te trekken. Of neem een patiënt waarvan we niet precies weten wat hij heeft en die misschien naar het ziekenhuis moet. Dan bel ik eerst de specialist om te overleggen. Hij of zij denkt dan gelijk met me mee, doet wellicht een onderzoek en daarna pak ik het weer over. Zo maken we er gedeelde zorg van. Mijn drijfveer daarachter: ik wil naast de patiënt staan als het nodig is en ben altijd op zoek naar hoe we het een paar procent beter kunnen doen.’
Haar ervaring als huisarts en kennis van die wereld helpen De Vries. En als lid van de klankbordgroep van het UMCG kent ze ook de ziekenhuiswereld goed. Haar advies aan collega’s? Zorg dat je korte lijnen hebt. En leer dezelfde taal te spreken. ‘Dat heb ik echt geleerd bij de opleiding tot specialist ouderengeneeskunde. Verplaats je in de patiënt, zijn of haar naasten, de medewerkers op de werkvloer, de arts in het ziekenhuis: als je dezelfde taal spreekt, heb je aan een half woord genoeg.’
Zelfs na 25 jaar kun je leren en groeien. ‘Ik ben door de opleiding een betere dokter geworden. Heb opnieuw leren kijken naar hoe je patiënten het beste kunt benaderen en erachter kunt komen wat ze nodig hebben. Vooral bij kwetsbare mensen is het belangrijk om het simpel te houden. Kijk wat iemand nodig heeft. Dat is niet altijd hetzelfde als wat ik nodig vind.’
September 2020 startten 12 artsen met de nieuwe opleiding tot specialist ouderengeneeskunde van het UMCG. Coby Tibben, hoofd van de opleiding: ‘De specialist ouderengeneeskunde speelt een belangrijke rol bij medische behandelingen in verpleeghuizen en in de ondersteuning aan huisartsen, die steeds vaker te maken hebben met complexe vraagstukken bij de groeiende groep kwetsbare, langer thuiswonende ouderen.’
In het hele land en zeker ook in het Noorden is een schreeuwend tekort aan specialisten ouderengeneeskunde, zegt Tibben. ‘Iedereen weet dat de bevolking vergrijst. Daar zijn meer gespecialiseerde dokters voor nodig. Jaarlijks leiden we nu landelijk zo’n 160 specialisten ouderengeneeskunde op, terwijl dat er 260 kunnen zijn.’ Onbekend maakt onbemind, denkt Tibben. ‘Daarom zijn we heel blij dat er in de opleiding geneeskunde in Groningen meer aandacht komt voor ouderengeneeskunde en een deel van de studenten de mogelijkheid heeft om een coschap in een verpleeghuis te doen.’
Lees hier meer over de opleiding tot specialist ouderengeneeskunde.
