De opleidingsduur van geneeskundig specialisten in Nederland is al decennia onderwerp van discussie. Meerdere pogingen om de aansluiting tussen de geneeskundestudie en de vervolgopleiding te verbeteren en zo de opleidingsduur te verkorten, hebben geen waarneembare invloed gehad, zo blijkt uit het onderzoek. Sterker nog: de wachttijd tussen het afronden van de studie geneeskunde en de start van een vervolgopleiding is de laatste jaren flink toegenomen. De wachttijd bedroeg tussen 2000 en 2010 gemiddeld 2,5 jaar. Daarna liep deze jaarlijks op tot 3,7 jaar in 2018.
De meeste geneeskunde studenten doen iets meer dan zeven jaar over opleiding geneeskunde, waar zes jaar voor staat. Al jarenlang is de gemiddelde studieduur stabiel. Om specialist te worden, zijn er vervolgopleidingen die minimaal twee jaar en maximaal zes jaar duren. De tijd waarin artsen deze vervolgopleidingen doorlopen is iets toegenomen.
Toch is vooral de wachttijd tussen de studie geneeskunde en de vervolgopleiding de oorzaak van de lange opleidingsduur van medisch specialisten. Mogelijke oorzaak hiervan is een mismatch tussen de wensen van basisartsen en de beschikbaarheid van opleidingsplekken, denken de onderzoekers. Waar in de ene sector een flink tekort is aan specialisten, is het in andere sectoren dringen en wachten op een opleidingsplek. Gevolg hiervan is een groeiend ‘stuwmeer’ aan basisartsen en een gemiddelde wachttijd die ook de komende jaren waarschijnlijk verder zal oplopen, verwachten de onderzoekers.
Volgens UMCG-onderzoeker Robbert Duvivier zijn er verschillende scenario’s denkbaar om deze wachttijd te verkorten. Zo zouden we studenten bijvoorbeeld sneller kunnen voorsorteren op hun vervolgopleiding, zegt hij. ‘Hierdoor ontdekken ze in een eerder stadium of de specialisatie bij hen past, voorkomen we uitval en kan de vervolgopleiding sneller worden afgerond.’
Bekijk het gehele onderzoek via deze link.
