Eigenlijk kwam het allemaal weer door corona. Een van de slokdarm-maagchirurgen moest voor zijn ‘robottraining’ naar een trainingscentrum in Frankrijk. ‘En daar stokte zijn trainingsprogramma, omdat reizen nu niet gaat’, legt chirurg Frederieke Dijkstra uit, course director van het laparoscopisch cursusprogramma voor artsen in opleiding tot specialist (aios).
Totdat het nadeel een voordeel werd. ‘We bedachten dat de Da Vinci-robot dan wellicht naar ons toe kon komen.’
1340 kilo aan robot
De leverancier had daar zeker oren naar, omdat in Groningen verder wordt gekeken dan deze training. Dus reed een vrachtwagen met 1340 kilo aan robot naar het Skills Center van het UMCG. ‘Twee weken hebben veel collega-artsen en OK-assistenten ermee getraind om ons vak te ontwikkelen,’ vertelt Frederieke. Zoals de gynaecoloog en darmchirurg die samen nieuwe chirurgische behandelmogelijkheden wilden onderzoeken.
Beter voor de dokter, beter voor de patiënt
De robot geeft artsen beter beeld en meer bewegingsvrijheid om te opereren. ‘Onze operaties duren 6 tot 8 uur en bij laparoscopische chirurgie moeten we soms in een ongemakkelijke houding staan. Het is belangrijk dat wij ons werk tot aan ons pensioen volhouden, dus dan is die robot fijn. Maar je wilt natuurlijk dat wat beter is voor de dokter, ook goed is voor de patiënt.’
Levensecht
Daarom zoeken de UMCG-artsen in deze trainingen naar betere behandelmogelijkheden voor hun patiënten. Belangrijk daarbij is dat ze verder durven te gaan dan in het echt. ‘Wij kunnen hier met menselijk weefsel operaties heel goed nabootsen dankzij mensen die hun lichaam na hun dood aan de wetenschap hebben gedoneerd. Wat we hier trainen heeft nooit consequenties voor een patiënt en is wel levensecht.’
Soepele verlengde arm
‘Als ik mijn handen in de robot steek, pak ik een verlengde arm die ik veel soepeler kan bedienen dan de apparatuur bij laparoscopische operaties’, laat Frederieke zien. ‘Zo kan ik ook bij uithoeken komen. Omdat ik bijvoorbeeld door de robot ook beter zie waar de lymfklieren zijn, kan ik die goed weghalen als dat nodig is. Als dat allemaal lukt, heeft een patiënt met kanker minder risico dat die kanker terugkomt. Daar wordt nu onderzoek naar gedaan. ‘We willen ons vak verder brengen en daarom doen we mee met deze ontwikkeling.' 
Meedoen
Frederieke wil dat iedereen goed én veilig opgeleid wordt. ‘Hier kunnen we ontdekken hoe ver we echt kunnen gaan, omdat we opereren op menselijke preparaten. Als een tumor tegen een grens zit van een gebied waar je bij kunt komen, en je ontdekt in deze training hoe dat er precies uitziet, dan leer je dat herkennen in de OK. Dan weet je straks precies hoe ver je kunt gaan om je patiënt de best mogelijke uitkomst te geven.’
