Naar hoofdinhoud Naar hoofdnavigatie

Interview Vera Otermann

 “Ik zie het als sport om studenten in een paar weken te enthousiasmeren voor ons vak”
“Ik zie het als sport om studenten in een paar weken te enthousiasmeren voor ons vak”
Vera Otermann (30 jaar) werkt 2 dagen in de week als huisarts in Groningen. Daarnaast werkt ze sinds november 2022 bij ELZ als docent Studentenonderwijs voor huisartsgeneeskunde en ouderengeneeskunde. Ze begeleidt onder andere studenten en geeft colleges en docentvaardigheidstrainingen. “Ik heb de afdeling echt goed leren kennen in 2023 en we kijken als vakgroep nu waar we meer kunnen doen. Ons aandeel in het curriculum van de Geneeskunde-studie is heel klein als je kijkt hoeveel studenten uiteindelijk de eerste lijn in gaan.”

Aangepast EMC

Vera is daarom blij dat het extramurale coschap (EMC) wordt gestart. Het wordt een twaalfweekse aaneengesloten periode en het coschap ouderengeneeskunde is een verplicht onderdeel daarvan. “We zetten het extramurale veld beter op de kaart bij studenten. Zo kunnen ze zien hoeveel we als huisarts eigenlijk doen en hoe weinig we doorsturen naar het ziekenhuis. Met het oog op de vergrijzing en toekomstgerichte zorg hebben we dat hard nodig.”

Huisarts en docent

Als aios wist Vera al dat ze meer wilde doen dan huisarts worden. “Ik heb daarom tijdens de opleiding de differentiatie medisch onderwijs geven gevolgd. In die differentiatie geef je al onderwijs en dat vond ik erg leuk. Ik wil graag het vak aan de nieuwe generaties over dragen. Vooral omdat ik het vak zo mooi vind, maar ook met het oog op de tekorten is het erg belangrijk. Ik word erg enthousiast van de afwisseling: de combinatie tussen huisarts zijn en onderwijs geven. Ik kan dingen meenemen naar de huisartspraktijk en andersom. Die interactie is erg fijn.”

Levens redden

Niet alleen tijdens haar dagen als docent probeert ze Geneeskunde-studenten te winnen voor het vak. Ook in de huisartsenpraktijk maakt Vera zich daar hard voor. “Ik zie het wel als een sport om studenten in een paar weken met de gehele breedte kennis te laten maken en enthousiast te krijgen voor ons vak. Dat ze als ze na hun coschap weggaan bij onze praktijk zeggen dat het leuker was dan gedacht. Door zichtbaarder te zijn in de opleiding leren studenten ook meer over de eerstelijns zorg. En dat is nodig. Want als jonge mensen al voor het begin van hun studie denken dat ze in een witte jas door het ziekenhuis gaan lopen en als Grey’s Anatomy levens gaan redden, dan sta je als vakgebied al achter.”

Eigen verantwoordelijkheid

Passende en persoonsgerichte zorg is voor Vera erg vanzelfsprekend. “Niemand is hetzelfde en heeft dezelfde achtergrond en wensen. De uitkomst, bijvoorbeeld de keuze voor een behandeling, kan soms wel hetzelfde zijn. Maar met de ene patiënt maak je samen een keuze, de andere patiënt verwacht dat jij als dokter zegt wat er het beste kan gebeuren. Die nuances probeer ik ook tijdens mijn colleges te laten zien en te bediscussiëren met de studenten.” 
 
Om in de toekomst aan de zorgvraag in de eerstelijn te kunnen voldoen, is volgens Vera naast een verandering binnen het curriculum ook een cultuurverandering nodig bij sommige generaties als het gaat om eigen verantwoordelijkheid. “Je hoeft niet overal de huisarts voor te bellen. Soms denk ik ook wel eens: hier had je – bij wijze van spreken – ook je moeder voor kunnen bellen. Het resulteert in een zorgvraag naar ons, waar wij niets mee kunnen, maar die wel tijd kost. De jonge dokters die wij opleiden kunnen dat straks zonder twijfel goed uitleggen aan hun generatiegenoten.”