“Ik wilde toen ik klaar was met de Huisartsopleiding snel praktijkhouder worden, maar het lukte helaas niet om een praktijk te vinden die bij me paste. Uiteindelijk ben ik zeven jaar waarnemer geweest op verschillende plekken in Groningen en Drenthe”, vertelt Hilde. Al tijdens haar studie, maar ook in haar tijd als waarnemer deed ze er verschillende dingen naast. “Ik heb bestuurswerk gedaan, bijvoorbeeld bij de Wagro Groningen. Ook ben ik groepsbegeleider geweest bij de Huisartsopleiding en gaf ik nascholing aan doktersassistenten.”
Ondanks dat Hilde graag verschillende uitdagingen tegelijk aangaat, koos ze er uiteindelijk toch voor om te stoppen als groepsbegeleider. “Ik kreeg het gevoel dat ik het allebei niet goed genoeg kon doen. Ik wilde me verder ontwikkelen als onderwijzer, maar dan zou ik minder tijd over hebben voor de praktijk en minder vrije tijd hebben. Toen ik praktijkhouder kon worden op de plek waar ik als waarnemer werkte, besloot ik daarvoor te kiezen en te stoppen bij de opleiding. En dat is nu alweer vier jaar geleden.”
Een moeilijke keuze was het niet voor Hilde. Eindelijk kon ze haar droom om praktijkhouder te worden waarmaken. Huisartsenpraktijk Witteman & van den Hof zit samen met twee andere praktijken in het nieuwe gezondheidscentrum De Es in Roden. “Als waarnemer was ik erg betrokken bij de praktijk, maar nu voel ik het nog veel meer. Ik heb meer invloed op wat we doen. Als iets minder goed gaat, kan ik het veranderen. En als het wel goed gaat, ben ik extra trots. De verhuizing naar het gezondheidscentrum, alles met corona: dat was best heftig en intensief. Maar het was ook heel leuk om het zelf in goede banen te leiden. Natuurlijk staat er veel druk op de huisartsenzorg, maar hoe wij het in de praktijk uitvoeren, maakt het nog steeds het mooiste vak dat er is.”
Een besluit die ze samen met haar collega Witteman heeft genomen is om uit te breiden met een derde huisarts. “We merkten dat het wat te intensief was met zijn tweeën. Onze vakantiewaarnemer wilde graag blijven en is daarom vast in het team gekomen. Hij is echt een verbinder en let bijvoorbeeld goed op dat we ons aan de pauzetijden houden zodat we ook tijd hebben om bij te kletsen”, vertelt Hilde. Geld is niet de drijfveer in haar praktijk. “Als wij het nodig vinden, breiden we de uren van een assistente uit of die van de praktijkondersteuner. Nu met de nieuwe dokter erbij heb ik meer tijd voor andere dingen. Ondertussen zijn we allemaal wel vier dagen per week beschikbaar voor onze patiënten, zodat zij toch hun vaste dokter kunnen blijven zien.”
Een van de dingen waar Hilde graag tijd voor vrijmaakt is de zorg voor vluchtelingen, zoals recent die uit Oekraïne of een groep vluchtelingen uit Ter Apel. “Ik vind het heel belangrijk dat iedereen goede zorg krijgt. Als ik daar iets voor kan doen, word ik daar blij van. Dus geen beren op de weg zien, maar de taak op me nemen”, zegt de huisarts. Ze heeft ook binnen de praktijk een gevarieerde groep patiënten. “We hebben hier echte Drenten, maar ook mensen met een migratieachtergrond vanuit de tijd dat er een asielzoekerscentrum in Roden was.”
“Roden is een groot dorp en we hebben een vrij vaste patiëntengroep. Ik zie alle lagen van een familie: ook neefjes, nichtjes, oma’s en opa’s. Nu ik al zolang in deze praktijk werk en mensen steeds beter leer kennen, zie ik steeds meer de familieverbanden. Dan kan ik even bespreken hoe het met iemands moeder is. Ik ben echt een familiedokter en dat vind ik erg leuk. Dat betekent dat ik ook in het weekend of in de avond even ergens langsrijd voor palliatieve zorg. Zo betrokken zijn geeft me heel veel voldoening.”
De verhuizing naar het gezondheidscentrum bijna drie jaar geleden betekende dat ze samen met haar collega de nieuwe praktijk kon inrichten. “We hebben goed nagedacht over het kleurgebruik. Het moest zakelijk, maar patiënten moeten zich ook op hun gemak voelen. We kozen bijvoorbeeld voor een Schotse Hooglanders op de muur. Dat is echt onze signatuur geworden. In mijn eigen spreekkamer heb ik een schilderij waar ik zelf graag naar kijk. Het is een abstract werk. Je moet goed kijken voor je de takken, bloemen en vogeltjes ziet.”
De patiënten van Hilde kunnen binnenkort nog langer genieten van het schilderij. De spreekuurplanning wordt aangepast; de consultduur gaat van 10 naar 15 minuten. “Dit is realistischer gezien de tijd die we daadwerkelijk aan een consult besteden. Ik verwacht dat hiermee het spreekuur nog meer voldoening zal geven.” Met de aanpassing van de spreekuurplanning en de komst van een nieuwe huisarts voelt Hilde meer ruimte om weer nieuwe cursussen te gaan doen. “Maar van mijn vriend mag ik er even niks anders bij doen”, vertelt Hilde lachend. “Zo houd ik nog wel tijd over voor moestuinieren. Een beetje aan die plantjes fröbelen is voor mij erg ontspannend.”
