“Ik werk al zes jaar als zzp’er in twee huisartspraktijken: 2 vaste dagen in de ene praktijk en drie dagen bij de andere. De meeste patiënten kennen me wel en ik heb echt een vaste clientèle. Dat is ook het leuke”, vertelt Gerbrand. Dat hij 5 dagen per week werkt, was voor hem vanzelfsprekend. “Ik ben altijd fulltime in opleiding of aan het werk geweest. Ik vind dat heel lekker, al is het soms wel pittig met diensten en scholing ernaast.”
De aankomende gezinsuitbreiding is voor Gerbrand het moment om te kijken of hij een dag per week minder wil gaan werken. “Maar ik vind het ook wel fijn, de hele week aanwezig zijn. Je mist dan niet zo veel. Ik kan bij de ene praktijk ook inloggen in het systeem van de andere. Zo kan ik bijvoorbeeld altijd continuïteit bieden tijdens een palliatief traject, of een spreekuur voorbereiden.”
Ook zonder in te loggen, is de andere praktijk nooit ver weg. Huisartsenpraktijk J.W. de With en huisartsenpraktijk Pasteur zitten namelijk in hetzelfde pand aan het Cambuurplein. “Als er iets belangrijks is, bijvoorbeeld voor een euthanasie of palliatief, dan lopen de collega’s wel even naar me toe in de andere vleugel. Het voordeel is ook dat je hier nooit alleen bent, er is altijd wel een collega om mee te overleggen.”
De Pilot Friesland, waarbij de hele Huisartsopleiding in dezelfde regio gedaan kon worden, was van na zijn tijd, maar Gerbrand kon de opleiding toch grotendeels zo inrichten. “Ik woonde tijdens mijn studie geneeskunde in de Oosterpark in Groningen, maar tijdens de opleiding woonde ik weer in Burgum. Ik heb daarom de voorkeur aangegeven om alle stages hier in Friesland te doen. Mijn eerstejaars stage kon ik toen bij Jan Willem de With lopen, waar ik nu drie dagen in de praktijk werk. Mijn derde jaar heb ik in Drogeham gedaan en alle stages uit het tweede jaar ook de in de buurt.”
Gerbrand vindt zichzelf geen klassieke dokter. “Ik zet mezelf niet op een voetstuk. Ik ben als alle mensen in de wachtkamer, maar met mij doe je zaken”, zegt de huisarts. “Ik ben nieuwsgierig en weet vaak over hobby’s, werk en gezinsverbanden. Hiermee weet ik extra informatie te achterhalen. Richtlijnen zijn leuk, maar ik zoek ook vaak de grenzen op. Zo probeer ik weleens medicatie uit de oude doos, of off-label voorschrijven. Dat doe ik heel bewust als we op een reguliere wijze niet verder komen. Ook spar ik soms met dokters in het buitenland of zoek ik online op wat ze daar doen.”
Patiënten die zelf googelen vindt Gerbrand helemaal niet erg. “Als het op tafel ligt, kunnen we het erover hebben, zeg ik altijd tegen ze. Zo worden dingen bespreekbaar en voelen mensen zich gehoord. Ik dokter daarom soms ook met mijn onderbuik. Pluis of niet pluis, daar kan je toch wel op handelen. En als je de mensen kent, kan dat veel makkelijker.”
Naast zijn taken als huisarts is Gerbrand ook fervent onderwijzer. “Ik werd in eerste instantie uitgeloot voor geneeskunde en ging daarom biologie studeren. Als ik geen dokter was geworden, was ik wel biologiedocent of onderzoeker geweest. Onderwijs heb ik altijd leuk gevonden, net als het werken met kinderen. Daarom heb ik ook getwijfeld of ik kinderarts wilde worden. Kinderen zijn altijd heel eerlijk en open”, vertelt Gerbrand enthousiast. “Onderwijs aanhoren en niet meedoen is vreselijk. Je moet het levendig brengen, net als mijn leuke geschiedenisdocent op de middelbare school. Als je lesgeeft en mensen gaan enthousiast in plaats van slaperig de deur uit, is dat gaaf.”
Gerbrand begeleidt allerlei leerlingen. “Snuffelstagiaires lopen hier mee, maar ook ambulancebroeders in opleiding en ik doceer lichamelijk onderzoek aan de coassistenten op het KTC. Ik zou in de toekomst ook wel huisartsen in opleiding willen begeleiden en opleiden.” Het gaat Gerbrand niet alleen om het overdragen van kennis, maar hij leert zelf ook veel van zijn leerlingen. “Van de ambulancebroeders leer ik bepaalde handigheidjes, zoals de nieuwe manier van vernevelen via een opzetstuk op een spuitje. Ik kan door het contact ook goed met ze samenwerken, in plaats van dat we twee eilandjes zijn. Andere mensen, andere blikken, dat maakt het leuk.”
Zijn liefde voor het onderwijs zorgt ervoor dat Gerbrand twijfelt over het overnemen van een praktijk. “Ik focus me liever op lesgeven, in plaats van al die regeldingen van een praktijkhouder.” Want onderwijzen, geeft Gerbrand energie. Het volgen van alle negatieve berichtgeving over het vak van huisarts, werkte voor hem minder goed. “Ik heb zelfs getwijfeld of ik me niet alsnog moest laten omscholen tot biologiedocent. Maar we hebben het allermooiste vak. Een kaartje krijgen van een dankbare familie, een jonge patiënt succesvol aansporen toch eindexamen te doen: dat is toch fantastisch! Daar doe je het voor.”
Hij is inmiddels gestopt met het lezen van alle negatieve berichten. “Het is allemaal goedbedoeld hoor, die Facebook-pagina’s, maar ik moet er niet meer in mee gaan. Ik vind dat we met z’n allen moeten uitstralen dat we een hartstikke goed vak hebben. Natuurlijk zijn er dingen die aangepakt moeten worden. Maar het is zo bijzonder hoe dicht we bij de mensen staan. Iedereen is gedreven, dus straal dat uit!”
Een laatste tip heeft Gerbrand nog voor al zijn collega’s. “Een recept tekenen met een Parker-pen is veel leuker dan met een BIC-pen.” Je zou het misschien niet verwachten, maar deze huisarts heeft een verzameling van maar liefst 1.350 verschillende pennen van het merk Parker. “Het begon allemaal toen ik een jaar of 6 of 7 was. Ik ben linkshandig en maakte veel vlekken met de vulpen. Toen kreeg ik van pake, opa in het Nederlands, een Parker van 25 guldencent van de Restpost. Zo is de ellende ontstaan”, voegt hij lachend toe.
