‘In het curriculum zitten natuurlijk volop patiëntcolleges’, zegt Rehaan, ‘maar die zijn met Nederlandse patiënten. Misschien is het te organiseren om daarvoor ook patiënten met diverse achtergronden te vragen.’ Dat lijkt ook Parel een goed idee. Tijdens Culture in medical practice werd duidelijk gesteld dat je geen cultuur behandelt, maar een patiënt. ‘Want’, legt Parel uit, ‘als je uitgaat van de cultuur waarin iemand is opgegroeid, kan dat ook een vooroordeel bevestigen. Daarom zou het goed zijn om met meer patiënten uit diverse culturen te maken te krijgen.’
Parel Heuvink
‘Je wordt je tijdens dit college ervan bewust hoe verschillen in cultuur doorwerken tussen bijvoorbeeld een arts en patiënt’, zegt Rehaan. ‘Het is ook boeiend en goed om te merken dat de docenten in discussie gingen met ons en ook met elkaar. Het is een college waarin we steeds weer nadenken over de vraag: Wat zou jij doen?'
Parel heeft zich met haar coachgroep een paar weken beziggehouden met de vrouw met de angststoornis. ‘Ik vond het een moeilijke keuze in hoeverre je voor het behandelplan rekening moet houden met haar achtergrond. Ik zou zeker een passende manier bedenken om de behandeling te brengen. In ieder geval met een tolk. Maar ik twijfelde of het type behandeling ook aangepast moest worden.’
Rehaan vertelt over zijn neef die arts is in Groot-Brittannië. ‘Bij hem zie ik hoe belangrijk het is om rekening te houden met de achtergrond van patiënten. Als je weinig kennis hebt, ben je niet altijd goed in staat om precies te vertellen wat je symptomen zijn. En misschien heb je lang gewacht om naar de dokter te gaan, omdat je geen werkdag kunt missen omdat je anders geen geld verdient.’ Hij vertelt dat hij zich tijdens dit college veel bewuster is geworden van de machtsverhouding tussen patiënt en arts. ‘Waar de ene patiënt zegt, dit is mijn lichaam en ik beslis erover, zegt een ander dat de dokter de beslissing moet nemen. Dat zit nu echt vooraan in mijn gedachten als ik straks start met mijn coschappen.’
Rehaan Ahmad
‘Als ik ga beginnen aan mijn coschappen, denk ik wel dat ik dit college daarin meeneem’, zegt Parel. ‘Ik hoop dat het me dan lukt om dingen bespreekbaar te maken bij een patiënt. Dat vind ik best spannend. Want als iemand echt niet over iets wil praten, hoe ga je dat dan aanpakken in de tijd die je voor een afspraak hebt?’
‘Culture in medical practice’ is een van die trainingen die wordt aangeboden door UMCG Committee for Language and Culture (UCLC). De UCLC is in 2015 opgericht voor meer bewustwording van de betekenis van cultuur en taal in de opleiding Geneeskunde en het UMCG. Naast taalcursussen Engels voor docenten en Nederlands voor internationale studenten ontwikkelt de UCLC trainingen om de studie en het UMCG diverser en inclusiever te maken.
