“Ik mis de interactie en het contact”, vertelt Isabelle over het deel van de studie dat ze noodgedwongen online doet. “Grappige opmerkingen worden daar niet goed begrepen en er zit vaak vertraging op de lijn.” Ook buiten haar studie is het contact beperkt. “Eerder ging ik bijvoorbeeld langs bij een vriendinnetje in een studentenhuis, maar nu bedenk ik steeds: ‘Kan dat wel’? We zijn echt vastgeketend aan huis.”
Wat doe ik wel en wat niet?
Als ze wel de deur uitgaat, is dat dus om naar het CTM te gaan. Daar en in het Skillslab ontmoet ze studenten Mondzorgkunde en Tandheelkunde en haar docenten. En de patiënten natuurlijk. “Ik zie zoveel patiënten in een week, dat is de reden waarom ik me steeds bedenk: wat doe ik wel en wat niet?”
Schermen en kruizen
In de kliniek zijn de strenge coronamaatregelen fysiek vertaald in onder andere schermen en kruizen op een aantal stoelen in de behandelunits. Zo is duidelijk is aangegeven welke stoel je niet kunt gebruiken en waar je moet lopen. Zo lopen studenten en patiënten minder vaak langs elkaar. “We dragen het mondmasker nu ook de hele dag. We droegen altijd al een mondmasker tijdens de behandeling, maar dan deden we het tussendoor af om even te kletsen.”
Strenge coronacheck
Een ander verschil is dat de nabesprekingen van patiëntbehandelingen nu individueel zijn. “Je krijgt dus niet meer te horen hoe het met de patiënten van je medestudenten gaat.” Alle patiënten krijgen drie keer een coronacheck voordat ze in de stoel bij Isabelle gaan zitten. "Telefonisch, bij de balie en wij vragen ze het ook nog een keer. Normaal vroeg ik voordat ze in de stoel gingen zitten, ‘Hoe gaat het met u? Nu is het: ‘Heeft u klachten?’”
(Niet) besmet
Bang om zelf besmet te worden in de kliniek, is Isabelle niet. “Toen er in september studenten besmet bleken te zijn, moesten we ons allemaal laten testen. Daar schrok iedereen van. En ook al had ik geen klachten, toen ik op de uitslag zat te wachten, was ik toch zenuwachtig. Want wat gaat er dan gebeuren?” Gelukkig was haar uitslag negatief en bleef het aantal besmettingen onder studenten beperkt.
Isabelle is blij dat ze onder het UMCG valt. “Ze hebben daar plannen voor elke fase klaarliggen en ik vind het er goed geregeld. Ze hebben ook goed contact met de studenten. Als er dingen zijn waar we tegenaan lopen, houden ze rekening met ons.”